In een tijd waarin tijdreizen een alledaagse bezigheid is, dreigt een anonieme brief het leven van een man op zijn kop te zetten, waardoor hij wordt meegesleurd in een spiraal van paradoxen en zelfontdekking.
De dag begon heel gewoon voor Alden, een Tijdkoerier voor de TTU - Temporal Transportation Union. Hij werd wakker, at zijn ontbijt, en stond op het punt om in zijn persoonlijke tijds pod te stappen om aan het werk te gaan in 2378 na Christus, toen hij de envelop op zijn deurmat opmerkte. Het was gemaakt van echt papier, een zeldzaamheid in de 24e eeuw, en er stond geen afzender op. Geïntrigeerd opende Alden het om een enkele zin te lezen: 'Alden, je bent je eigen grootvader.'
Hij lachte het weg als een grap, maar de verontrustende gedachte nestelde zich in zijn hoofd.
Alden kende de regels van tijdreizen - historische gebeurtenissen waren heilig, persoonlijke tijdlijnen waren verboden gebieden. Het concept van een paradox was theoretisch, een anomalie die snel werd aangepakt door de strenge regels van de TTU. Maar de anonieme brief had de zaadjes van twijfel geplant. Zijn werkdag vloog voorbij, zijn gedachten waren alleen maar bezig met de absurde boodschap.
Hij besloot om er dieper op in te gaan, subtiel informerend naar gevallen van paradoxen binnen de TTU. Hij ontdekte dat verschillende gevallen stilletjes onder het tapijt waren geveegd, hun dossiers opgesloten in de verboden kluizen van de TTU. Zijn nieuwsgierigheid was gewekt, en Alden gebruikte zijn toegang om de beperkte archieven te doorzoeken. Hij vond een dossier met de titel 'Project Paradox', dat details bevatte over experimenten die tientallen jaren geleden waren uitgevoerd, gericht op het creëren van tijdlussen, wat leidde tot paradoxale situaties.
De experimenten werden abrupt stopgezet, en alle gegevens werden afgesloten vanwege de 'onvoorziene complicaties' die ze hadden veroorzaakt. Alden kon het gevoel niet van zich afschudden dat zijn anonieme brief op de een of andere manier verbonden was met deze experimenten. Hij besloot dieper te graven, met het risico zijn baan en, nog belangrijker, zijn bestaan te verliezen. Hij begon zijn voorouders te traceren, dook in het verleden, onderzocht eeuwenoude archieven en overtrad talloze TTU-regels.
Zijn zoektocht leidde hem naar het begin van de 21e eeuw, naar een man genaamd Alan, die identiek was aan Alden, en zijn vrouw, die een griezelige gelijkenis vertoonde met Alden's grootmoeder op de gearchiveerde familiefoto's. De puzzelstukjes leken op hun plaats te vallen, de absurditeit van de anonieme brief veranderde in een beangstigende mogelijkheid. Alden confronteerde de TTU met zijn bevindingen en eiste antwoorden. De raad ontkende echter simpelweg zijn claims en bestempelde ze als belachelijk.
Alden, echter, zou zich niet laten muilkorven. Hij besloot de grootste regel van allemaal te breken - terug te reizen naar zijn persoonlijke tijdlijn, naar de 21e eeuw. De wereld van de 21e eeuw was schokkend, maar Alden had een missie. Hij vond Alan, zijn vermeende grootvader, en maakte subtiel contact met hem.
Hij ontdekte dat Alan steriel was, een feit dat voor iedereen verborgen werd gehouden, inclusief zijn vrouw. Dit verbrijzelde Alden, maar het bevestigde ook zijn vermoeden - de paradox was echt. Alden realiseerde zich dat de waarheid de gevestigde regels van tijdreizen zou ontmantelen, mogelijk de tijdlijn zou resetten en zijn bestaan zou wissen. Maar hij wist ook dat hij deze paradoxale existentie moest onthullen, de dunne laag van leugens die de TTU had opgebouwd.
In een wereld waar tijd een speeltje was, werd Alden's bestaan de ultieme paradox, een bewijs van de eindeloze complexiteit van tijdreizen. Hij was een levende anomalie, een paradoxale man die in een paradoxale wereld leefde, en met die realisatie stapte hij terug in zijn tijdspod, klaar om de illusie te doorbreken.
