Het Australian Capital Territory heeft een baanbrekende wetgevende stap gezet door een wetsvoorstel aan te nemen dat een beslissing van het Hooggerechtshof direct tenietdoet, waardoor overlevenden van misbruik instellingen verantwoordelijk kunnen houden voor historische misdaden begaan door hun werknemers. De nieuwe wetgeving pakt een juridische barrière aan die organisaties eerder beschermde tegen aansprakelijkheid wanneer daders buiten hun officiële taken handelden. Overlevenden en pleitbezorgers waren getuige van dit historische moment toen het parlement van het ACT besloot om wat velen beschouwden als een aanzienlijke lacune in de rechtvaardigheid voor slachtoffers van institutioneel misbruik, te dichten. De beslissing roept vragen op over of andere Australische staten, met name New South Wales, het voorbeeld zullen volgen met soortgelijke hervormingen om overlevenden te ondersteunen die genoegdoening zoeken.
De wetgevende actie van het ACT richt zich specifiek op een uitspraak van het Hooggerechtshof die het voor overlevenden moeilijk maakte om civiele claims in te dienen tegen instellingen waar misbruik heeft plaatsgevonden, volgens [1]. De eerdere gerechtelijke beslissing creëerde wat pleitbezorgers de "Bird-verdediging" noemden, waarmee organisaties verantwoordelijkheid konden ontlopen door te stellen dat misbruikende werknemers buiten de reikwijdte van hun dienstverband handelden. Deze juridische interpretatie liet veel overlevenden zonder verhaal, zelfs wanneer instellingen tekortschoten in hun zorgplicht.
Het nieuwe wetsvoorstel van het ACT verandert dit landschap fundamenteel door duidelijkere wegen te creëren voor institutionele aansprakelijkheid in misbruikzaken. Overlevenden die de ontwikkelingen nauwlettend volgden, woonden de parlementaire zitting bij, wat door velen werd beschreven als een cruciaal moment in hun lange zoektocht naar gerechtigheid en verantwoording. De wetgeving vertegenwoordigt jaren van belangenbehartiging door overlevendengroepen die betoogden dat instellingen verantwoordelijk moeten worden gehouden voor het creëren van omgevingen waar misbruik kon plaatsvinden en voor het falen om kwetsbare individuen in hun zorg te beschermen.
De beslissende actie van het ACT zet nu druk op andere Australische jurisdicties, met name New South Wales, om vergelijkbare wetgevende hervormingen te overwegen. [1] meldt dat pleitbezorgers zich afvragen waarom NSW niet vergelijkbare stappen heeft ondernomen om overlevenden die gerechtigheid zoeken te ondersteunen. De ongelijkheid tussen territoria creëert een ongelijk juridisch landschap in Australië, waar het vermogen van overlevenden om instellingen ter verantwoording te roepen aanzienlijk afhangt van hun geografische locatie in plaats van de merites van hun zaken.
Deze wetgevende omzeiling van een beslissing van het Hooggerechtshof toont de kracht van territoriale parlementen om te reageren op gemeenschapszorgen over gerechtigheid en verantwoording, zelfs wanneer ze worden geconfronteerd met ongunstige juridische precedenten. De benadering van het ACT kan dienen als een model voor andere jurisdicties die worstelen met hoe ze juridische principes in balans kunnen brengen met de behoeften van overlevenden van misbruik die erkenning en compensatie zoeken voor historische misstanden binnen institutionele omgevingen.
